nie zgadzam się z tym, że to dobry film. Nie trzyma w napięciu tragedia i dramat młodego człowieka nie są jakoś świetnie przedstawione. Nie można się "czepić" za to gry aktorów bo naprawdę jest niezła czasem nawet bardzo dobra, np. jak główny bohater płacząc i szlochając kłamie w żywe oczy dyrektorowi szkoły o tym, że ciotka mu obcięła włosy. Ogółem mówiąc nie polecam tego filmu innym użytkownikom, chyba że ktoś jest wielkim fanem kina norweskiego.

Film nawet ciekawy, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Nie mogę zrozumieć tylko tego wątku z wisiorkiem. Po co on dał go na koniec tej dziewczynie? Dla podkreślenia, że tylko ona zna jego tajemnice ( oprócz oczywiście rodziców i lekarza). Trochę bez sensu.

Norweski Almodovar.

ok dzięki

Ja tez uważam, ze to bardzo dobry film, godny polecenia. Smutny i dołujący ale dobry. Pokazuje jaki los mogą zgotować rodzice własnemu dziecku nie akceptujac go, nie rozmawiając z nim, spychając i tuszując jedynie problem (załatwiając zwolnienie z wf) zamiast szukać rozwiązań...

tak zgadzam się z toba w 100%

no i muzyka.... przejmująca.... jak to N. P. Molvaer...

Mnie najbardziej urzekła w tym filmie muzyka. Od samego początku do końca filmu muzyka jest naprawdę piękna i nieprawdopodobnie tajemnicza.